NEŞE YAŞIN

İÇİME DOĞAN IŞIK

Kim bilir belki de
evimizi öldüren mevzilerde silah çekerken sen
bir çocukluk kederinde uyuşurdum
ölümler geçerdi iç çekişimden

Ta o zamandan bilirdim
bir gün ruhumu çalacağını

Ben merdiven aralıklarına kaçıp
aile cinayetleri için ağlarken
geleceğe ait düşler fısıldardı
içime doğan ışık

Üç melek zuhur etti
Biri kızıl bir lale getirdi
ikincisi senden bir buse
üçüncüsünün boştu elleri
sıkılarak baktı yüzüme

Sonra şehitlerin hortlakları
kanlı giysileriyle koştu ardımdan
Tarih öğretmenim
cennet kapısında yalan okudu.

Öyle çok öyle çok bekledim ki seni
ıssız Babil kulelerinde

Çıkar asker giysilerini
ve yanıma gel
ölmüşlerin ruhundan üç çocuk ver bana

Biri acıları unuttursun
diğeri toprağı avutsun
üçüncüsü şehri dolaşsın geceleri
ağlayan annelerin elini tutsun

THE LIGHT RISING INSIDE ME

Who knows perhaps
while you shot from the barricades
that killed our house
I used to mellow into childish sadness
deaths passing through my deep sighs

I knew back then
one day you would steal my soul

While I ran off to the spaces between stairs
crying over family murders
it whispered dreams of the future
the light rising inside me

Three angels appeared
one brought a red poppy
the second a gentle kiss from you
the third was empty handed
embarrassed looked me in the face

And then the ghosts of martyrs
chased me in their blood soaked clothes
my history teacher
read out lies at the gates of Heaven

I waited for such a long long time for you
in desolate Babylon towers

Take off your soldier’s clothes
and come close to me
give me three babies from the souls of the dead
One to make me forget all pain
the other to console the earth
the third to wander the city in the night
and hold crying mothers by the hand

(Traducción del turco de Aydin Mehmet Ali)

 

LA LUZ QUE CRECÍA EN MI INTERIOR

Alguien tal vez sepa
que mientras disparabas desde las barricadas
que pusieron fin a nuestro hogar
yo solía madurar con tristeza infantil
las muertes que traspasaban mis profundos suspiros

En el fondo sabía entonces
que un día robarías mi alma

Mientras huía al hueco de la escalera
llorando por los asesinados de la familia
la luz que crecía en mi interior
susurraba sueños de futuro

Aparecieron tres ángeles
uno traía una roja amapola
el segundo un dulce beso tuyo
el tercero tenía las manos vacías
y me miraba a la cara avergonzado

Después los fantasmas de los mártires
me perseguían con su ropa empapada en sangre
mi profesor de historia
en voz alta leía mentiras a las puertas del Cielo

Y te esperé durante mucho tiempo
en las torres desoladas de Babilonia

Despójate de tu uniforme de soldado
y acércate a mí
dame tres niños de las almas de los muertos
Uno para hacerme olvidar tanto dolor
otro para dar consuelo a la tierra
el tercero para que vague en la noche por la ciudad
y sostenga la mano de las madres que lloran

(Traducción del inglés de Isabel Miguel)

Solicitamos su permiso para obtener datos estadísticos de su navegación en esta web, en cumplimiento del Real Decreto-ley 13/2012. Si continúa navegando consideramos que acepta el uso de cookies. OK